Prayer really changes everything. Kung sincere ka sa prayer mo at sa gusto mo, makukuha mo yan.
I came here in Sg with only 11,500pesos in my pocket. Ang 10k ang pinakita ko sa embassy, buti nalang hindi pina count.
Pagdating ko dito, I changed it with sgd currency, paid my room rental amounting to 300sgd... Magkano nalang naiwan? $85.90 kasi 29.80 ang rate noon. Alam ko hindi yan kakasya for 1 month stay para pagkain at pamasahe. Kailangan ko nang maghanap ng trabaho kasi nagpapaaral ako ng dalawang kapatid in college. Marami din akong utang na binabayaran kaya hayun, I'm looking my luck here.
We arrived in Sg on Sunday... pagka lunes bili agad ng Straits Time, hanap work. Call dito, call doon kung tatanggap ba sila ng foreigner. Konti na lang ang pera ko dahil sa top-up (load at fare) tsaka pagkain. Araw-araw umiiyak ako sa Church, asking forgiveness and begging for finding a job. 9 days akong pumupunta sa Blessed Sacrament/PEA, doon ako nag re-rest kung napapagod na ako.
I have a lot of phone interviews but after 9 days I received a call for a final interview. Pumunta ako at sabi nila pagkatapos tatawag lang daw sila. 2 days after naka received din ako ng call mula sa kanila to meet the manager. Pagdating ko doon, may naka post pa sa labas ng pinto na, "Sorry, this job is taken."
Sabi ko sa sarili ko, "ano ba to, taken na pala, bat pa ako pinapunta dito?" Pasok naman ako at ininterview uli ng manager, tapos sabi pa niya, "Can you start on Monday?" Ang laki ng smile ko sabay sabing "Yes Ma'am." Para sa akin pala yung nasa labas.
So, ayun, work na ako. The problem is, kukulangin ang pera ko sa pang-araw-araw na pamasahe. Nahihiya naman akong manghiram sa ka room mate ko kasi tipid din sila dahil wala pa silang work. Ang ginawa ko, tiningnan ko ang daan sa labas ng bus kung kaya ko bang maglakad kahit pauwi lang.
Uwian na, triny kong maglakad. Nilakad ko from office to house for 1 hour. Sabi ko sa sarili ko, it's my form of exercise, so araw-araw na akong naglalakad. Monday - Friday yun, hindi ko nilalakad ang Sabado kasi mainit, half-day lang kami. So, savings na yong .69. Kahit papano, ang 10sgd kong pamasahe aabot ng 10 days. Isa nalang problema ko, kung bibili ako ng pagkain sa labas, wala na akong pamasahe papuntang office. Ginawa ko, baon ako, bili lang akong lulutuin. Tinapay kinakain ko sa gabi para save pagkain. One week nalang sahuran na. Wala na talaga akong pambili ng pagkain. 10sgd nalang natira sa top-up ko. At least aabot pa to.
Ang ginawa ko, ulam ko sa umaga catsup, kailangan ko kasing kumain... kasi wala akong pagkain during lunch. Pagka lunch naman, tanong kasamahan kong tsikwa kung nagbabaon ba ako, sabi ko, hindi, naghihintay kaibigan ko sa labas, labas kami kakain kahit wala.
Pagdating ng 12, lalabas ako, bitbit ang pitaka kong walang laman. Dala-dala ko panyo ko, nakaipit doon ang biscuit, yan ang ningangatngat ko sa labas, medyo malayo sa opisina namin. Tatambay ako doon for almost half an hour tapos balik na sa opisinia. Padating ng alas tres sobrang gutom na, nagra rambol na ang tiyan ko. Pray ako na sana bibili sila ng snack (nanglilibre kasi bossing minsan ng snack)... sinagot naman ni Lord, hayun, may tinapay... kain ako, sarap na sarap ako... Ngumingiti naman ang mg tsikwa kasi gusto ko daw mga pagkain nila kaya hayun, halos araw araw bumibili ng pagkain.. Bait naman ni Lod. Misan nililibre pa ako ng tanghalian, hindi ko na daw kainin baon ko... masaya ako kasi wla naman talaga akong baon eh.
Sobrang sakripisyo ang ginawa ko pero pinalitan naman ni Lord ng marami. ...
Pray lang kayo talaga at gagawa ng mabuti at saka kikilos. Walang imposible kay Lord.
Singapore (JobHunting and Sacrifice) just sharing
Originally Posted by mokiloo
Re: Singapore (JobHunting and Sacrifice) just sharing
Reply With Quote
Posting Permissions
