Nag-aaral ako sa La Salle.
>
>
> Ang dami kong kaklaseng Intsik. Apelyidong Uy, Lim, Tan, Co, Go,
> Chua, Chi, Sy, Wy, at kung anu-ano pa. Pero sa kanilang lahat kay
> Gilbert Go ako naging malapit. Mayaman si Gilbert kaya mangyari
> pa, madalas siya ang taya sa tuwing gigimik ang barkada.
>
>
> Isang araw na-ospital ang kanyang ama. Sinamahan ko siya sa
> pagdalaw. Nasa ICU na noon ang kanyang ama dahil sa stroke. Naron
> din ang ilan sa kanyang malalapit na kamag-anak.
>
>
> Nag-usap sila. Intsik ang kanilang usapan.... hindi ko
> maintindihan.
>
>
> Pagkatapos ng ilang minutong usap-usap, nagkayayaan nang umuwi.
> Maiwan daw muna ako at pakibantayan ang kanyang ama habang
> inihahatid nya ang kanyang mga kamag-anak palabas ng ospital.
> Lumipat ako sa gawing kaliwa ng kama ng kanyang ama para ilapag
> ang mga iniwan nilang mga gamit na kakailanganin ng magbabantay sa
> ospital. Nang akmang ilalapag ko na ay biglang nangisay ang
> matanda.
>
>
> Hinahabol nya ang kanyang hininga... Kinuyom nya ang kanyang palad
> at paulit-ulit siyang nagsalita ng wikang intsik na hindi ko
> maintindihan.
>
> "Di ta guae yong khee"..... "Di ta guae yong khee"... "Di ta guae
> yong khee".. paulit-ulit nya itong binigkas bago siya malagutan ng
> hininga.
>
>
> Pagbalik ni Gilbert ay patay na ang kanyang ama. Ikinagulat nya
> ang pangyayari ngunit marahil ay tanggap na rin nya na papanaw na
> ang kanyang ama. Walang tinig na namutawi sa kanyang bibig. Ngunit
> iyon na yata ang pinakamasidhing pagluha na nasaksihan ko.
>
>
> Nagpa-alam muna ako, dahil siguradong magdadatingin uli ang
> kanyang mga kamag-anak.
>
>
> Sumakay ako ng taksi pauwi. Habang nasa taksi.. tinawagan ko ang
> iba pa naming kabarkada. Una kong tinawagan si Noel Chua. Dahil
> marunong si Noel mag-intsik, tinanong ko muna kung ano ang ibig
> sabihin ng "Di ta guae yong khee".
>
>
> "Huwag mong apakan ang oxygen. "... "Bakit saan mo ba narinig
> 'yan?".