Pilipino.Kapwa Ko.Pilipinas.Bayan Ko

[judge3ni]

---

My lil sis of an org that I am a member of is one of the contingent of the 40th Ship for Southeast Asian Youth Programme- SSEAYP 2013

For more info about the program: https://www.facebook.com/SSEAYP2013

I saw their video earlier and it re-ignited my passion for Filipino arts.



I created this thread not to promote their dance or their program but to encourage everyone who got some videos of Filipino theatrical shows and dances to post them here. You may include your Filipino poems.

Dugong Dakila.Lupang Hinirang.Perlas ng Silangan

[judge3ni]

Kabiguan ng Makata
(created:July 2003)


Ako’y naglakad-lakad minsan
Meron akong nakilalang dungisan
Ako’y nahabag sa kanya
Pagkat siya’y walang alam sa mundo niya.

Lumapit ako at siya’y tinanong ko
Ano ka ba sa mundo mo?
Tumingala siya sa akin
Na may lungkot sa mga tingin.

Sinagot niya ako at nagwika siya
“Ako’y isang magaling na makata!”
Nagulat ako sa kanyang tinuran
At may nadamang balisa sa kaibuturan.

Sa pagpayapa ng aking kalooban
Siya’y ginantihan ko ng katanungan
“Kung gayo’y bakit ka ganyan?”
Ang tanong kung may kalakasan.

Tinungo niya ako at nagsimula na
“Ibig mong malaman ang kabiguan ko?”
Sa sinabi niyang iyon
Ang kalooban ko’y di na maparoon.

“Noon ako’y isang taong ordinaryo
Wala akong alam sa sining na ito
Ngunit dumating ang isang tao
Na siyang nagpatuklas sa akin nito.”

“Sa aking tuwa siya ay inalayan ko
Ng mga tulang pawang gawa ko
Siya’y masayang-masaya sa mga ito
Sapat na nasabi kong siya’y tiwala dito.”

Sa sinabing iyon ng makata
Naaaninag ko na ang tao ay mahalaga sa kanya
Ngunit nagtaka ako na sa saya
May lungkot ang tinig niya.

Pinutol niya muna ang salaysay
Sa loob niya ay humugot ng tibay
Hindi ko mawatas kung bakit ganun siya
Kung bakit sa mukha’y may luksa.

Sa sandaling iyon
Nagsimula na siyang muling tumugon
Binuksan muli ang labi niya
Para makapagpatuloy na.

“Tuwang-tuwa siya noon
Pero di ko alam na huli na pala ‘yun,
Huling pagsasalo namin
Ng aming matamis na pagkakaibigan!”

Sa mga narinig ko
Parang tinusok ang puso ko,
Nakita kong nangingilid ang luha niya
Sa payat na pisngi niya.

Di ko namalayan na tumulo na pala
Ang luha sa aking mga mata,
Pero di pala dapat buwisan ang parteng iyon
Dahil may mas higit pa pala doon.

Sa nasaksihan niya sa akin
Siya ay napatawa ng tuyot,
Iyon ay naging palaisipan sa akin
Bakit ganun ang tugon niya sa akin?

Ang tanong ng isipan ko
Ay dagli niyang sinagot,
Bakas pa rin ang lungkot
Na sa simula pa’y naaninag ko na.

“Gusto mo talagang malaman
Na ang pagiging makata ko,
Ang sumira sa aming pagkakaibigan
Ang pagsulat ko ng TULA!”


Ako’y namangha at naibulalas tuloy
“Bakit naman nagkaganun?
Natigilan na naman siya
At pagkatapos ay umiling pa.

“Una noo’y naramdaman ko
Na parang siya’y di na kaibigan ko,
Kaya nagpaalam ako sa kanya
Gamit ang paraang siya ang nagturo.”

Sa oras na ‘yun
Ang makata ay napahagulgol na
Iyon ay may malaking epekto sa ‘kin
Na ako man ay napaiyak na rin.

“Ang tanga-tanga ko
Dahil sa pagiging makata ko
Naiwala ko tuloy ang pinakamamahal ko
Ang aking tanging KAIBIGAN sa buong buhay ko.”

Ang huling sinabi ng makata
Ay parang dagundong sa aking tainga
Ang puso ko’y walang tigil sa pagtibok
Ang hininga ko’y di magkandaabot-abot.

Lahat ay naging payapa rin
Ang makata’y nagpaalam na sa akin,
Ako naman ay nagpatuloy sa paglalakbay
Para makibaka sa hamon ng buhay.

Ang kabiguan ng makata
Ay unti-unti na lilimutin ko na,
Dahil iyon ay nag-iwan ng marka
Sa puso kong umintindi sa kanya.

Pero ako lang ay nagtataka
Kung bakit sa lahat ba’t ako pa
Parang sa puso ko’y dala-dala na rin
Ang kabiguang inihayag sa akin.

Bago pa siya lumisan
Siya ay may itinagubilin,
“Pakawalan mo ang gustong kumawala
Para makadama ka ng tunay na payapa’t ligaya.”

- - - Updated - - -

Kalituhan
(April 2005)

Sa lalim ng gabing may katahimikan,
Ito ay may dalang kaaligagaan
Sa isang abang may kapaitan
Na tuwirang dala-dala sa kaibuturan.

Masidhing kalituhan pilit niyang nilalabanan
Dahil batid niya ang katotohanan,
Katotohanan na nagbibigay sa kanya
Ng matinding sakit sa kaloob-looban niya.

Watas niya ang kanyang pangangailangan,
Pangangailangan na mabigyan ng kalayaan,
Kalayaan ang bawat sigaw,
Sigaw na ang ibig sabihin ay uhaw.

Siya’y biktima ng isang aglahi
Nitong mundo na ang pangako ay samo’t sari,
Siya’y biktima ng isang pag-asa
Nitong mundong di alam ang nasa.

Mga maling pag-asa pinaghahawakan niya
Sapagkat akala niya, may kalayaan siya;
Alam niya ang totoo pero pilit niyang winawaksi
Isinalaksak niya ang bagay na lugami.

Nais niyang bulong ng puso ay sundin
Pero di niya kaya na siya’s usigin,
Kalituhan ang naghari sa kamalayan
Na parang di niya makakayanan.

Nais niyang ipagpalit ang tama sa kamalian
Nang lahat ay maisakatuparan,
Pero ayaw niyang ‘yon ay maging kadahilanan
Na siya ay tuluyan nang iwan.

Kaya ang aba ay gapos sa kalituhan
Sa pagpili kung alin ang makatarungan,
At sa pagdesisyon nang may kabagalan
Siya ngayon ang naiwang LUHAAN.